Suikermaïs

Peter en ik zijn gek op suikermaïs. Op de barbeque, gekookt met boter. Of met mayonaise, chilipoeder en cheddar (ja, is wél lekker!). Maar het werd eigenlijk nooit een succes in de moestuin. Er werden wel kolven gemaakt, maar die waren in het beste geval voor de helft gevuld met zaden.

Onlangs liep ik door de moestuin terwijl ik belde met een collega. Dat is dan weer het voordeel van thuiswerken in verband met de corona lockdown. Zij vertelde me dat de maïs het bij haar prima doet. En toen hoorde ik mezelf opeens zeggen dat wij te weinig wind hebben voor de bestuiving.

Onze moestuin ligt heel erg beschut, tussen een houtsingel, ons kleine bos en het huis. Daardoor komt de nachtvorst minder hard aan en kunen we in de lente wat eerder aan de gang. Maar voor een windbestuiver als maïs is dat mogelijk een probleem.

In het voedselbos waait het heel wat meer. Daarom een proef met de maïs daar. Ik heb een stuk karton neergelegd op het gras, daar drie kruiwagens compost op gegooid en daar de maïsplantjes in gezet. Omdat ik de hoop al op had gegeven, heb ik zelf niets gezaaid, maar de Welkoop hier in het dorp verkoopt biologische plantjes. Voor de lol heb ik ook wat akkerbloemen ingezaaid.

Ik ben heel benieuwd of het wat wordt, mogelijk kunnen de plantjes niet diep genoeg wortelen. Komende herfst wil ik een stuk “ontginnen” met karton en stro, zodat de grond kaal is en de maïs dieper kan wortelen.

(AH)