Suikermaïs

Peter en ik zijn gek op suikermaïs. Op de barbeque, gekookt met boter. Of met mayonaise, chilipoeder en cheddar (ja, is wél lekker!). Maar het werd eigenlijk nooit een succes in de moestuin. Er werden wel kolven gemaakt, maar die waren in het beste geval voor de helft gevuld met zaden.

Onlangs liep ik door de moestuin terwijl ik belde met een collega. Dat is dan weer het voordeel van thuiswerken in verband met de corona lockdown. Zij vertelde me dat de maïs het bij haar prima doet. En toen hoorde ik mezelf opeens zeggen dat wij te weinig wind hebben voor de bestuiving.

Onze moestuin ligt heel erg beschut, tussen een houtsingel, ons kleine bos en het huis. Daardoor komt de nachtvorst minder hard aan en kunen we in de lente wat eerder aan de gang. Maar voor een windbestuiver als maïs is dat mogelijk een probleem.

In het voedselbos waait het heel wat meer. Daarom een proef met de maïs daar. Ik heb een stuk karton neergelegd op het gras, daar drie kruiwagens compost op gegooid en daar de maïsplantjes in gezet. Omdat ik de hoop al op had gegeven, heb ik zelf niets gezaaid, maar de Welkoop hier in het dorp verkoopt biologische plantjes. Voor de lol heb ik ook wat akkerbloemen ingezaaid.

Ik ben heel benieuwd of het wat wordt, mogelijk kunnen de plantjes niet diep genoeg wortelen. Komende herfst wil ik een stuk “ontginnen” met karton en stro, zodat de grond kaal is en de maïs dieper kan wortelen.

(AH)

Even bijpraten …

Het is alweer meer dan twee maanden sinds ons laatste blog bericht.
Er zijn vast lezers die zich afvragen of er nog wel Roepen op de Moos zitten.
Even bijpraten …

We hebben een hete zomer achter de rug met een paar dagen van boven de 40 graden. En het was vooral ook een droge zomer. Regelmatig werden er buien aangekondigd die we vervolgens in de verte aan ons voorbij zagen trekken. We werden er af en toe chagrijnig van. Of er werd tien millimeter regen verwacht (hoera!) en dan werden het er slechts twee.

Het zal niemand verbazen dat de poel in ons voedselbos bijna droog staat. We hebben deze zomer een paar keer met onze grondwaterpomp in het voedselbos gesproeid. De nog jonge bomen daar zijn vooral bezig met te overleven. Op een enkele appel na dragen de bomen dit jaar nog geen vrucht. En het is nog afwachten of het perzikenboompje zal overleven.

Was het dan alleen maar kommer en kwel? Welnee.

Verschillende druivenplanten bij de pergola gaven dit jaar voor het eerst druiven. Witte en blauwe, lekker zoet. Ze zijn redelijk klein maar dat heeft vast ook te maken met de droogte.

De nieuwe Chinese linde die we achter het huis hebben geplant hebben we veel water gegeven en doet het prima.

Het is ons eerste seizoen in de kas en de tomaten en de komkommers doen het goed. De paprika’s laten het om onduidelijke redenen afweten.

De Japanse wijnbes die tegen de bosrand in de moestuin staat, heeft het fantastisch gedaan. Net als de meeste rode bessenstruiken.

We hebben twee nieuwe kippen (Kukel en Gloria) aan ons huishouden toegevoegd. En natuurlijk de leukste kitten van de wereld. Molly werd al snel door Jodokus liefdevol geadopteerd. Ferdinand had wat langer moeite met die nieuwe spring-in-het-veld maar is inmiddels helemaal bijgedraaid.

(PG)

Bamboe

Eind februari schreef Annelies op dit blog over bamboe. Hoe ik een oud hoekbad in de moestuin had ingegraven en weer had volgegooid met zand. Daarin hadden wij een kleine bamboeplant gezet. Het bad was om te voorkomen dat de bamboe de hele moestuin in bezit zou nemen. We twijfelden wel een beetje of de afwatering voldoende zou zijn en of daardoor de bamboe niet te nat zou staan.

Onlangs namen we een kijkje op zorgkwekerij Het Nieuwe Veld in Diepenveen. Daar zagen we een klein bosje van heel mooie bamboe. Onze eigen bamboe stond er ondertussen nog steeds een beetje bedroefd bij. We besloten ter plekke dat we de bamboe zouden gaan verhuizen naar een andere plek.

Eerder deze week heeft Annelies de bamboe een nieuw plekje gegeven in het voedselbos. Zonder ingegraven bad. Het is een beetje een zoekplaatje maar op de foto kun je zien dat de bamboe al een paar nieuwe scheuten heeft gemaakt. Waarschijnlijk dus een goede zet, deze verhuizing. En als de bamboe echt gaat woekeren zullen we alsnog een drempel ingraven om te voorkomen dat het voedselbos helemaal wordt overgenomen. En veel bamboescheuten eten helpt natuurlijk ook.

Op de plek met het ingegraven bad hebben we nu wat planten gezet die beter tegen natte voeten kunnen: koninginnekruid, grote kattenstaart en polei.

(PG)

Nestgelegenheid voor wilde bijen

We hebben inmiddels heel wat inheemse bomen, struiken en planten neergezet. Daar kunnen een aantal soorten wilde bijen hun voedsel van halen. Maar behalve bloesems en bloemen hebben wilde bijen ook nestgelegenheid nodig. Bijenhotel zou je zeggen en dat is ook prima (mits goed gemaakt, maar daarover een andere keer meer). Alleen is het wel zo dat maar dertig procent van de solitaire bijen bovengronds nestelt. Zeventig procent help je daar dus niet mee. Die gaan de grond in.

Als de grond helemaal begroeid is, kunnen ze er niet in. Er humusrijke grond, daar houden ze ook niet van. Daar zitten teveel bacteriën en dergelijke in. Bovendien kunnen veel solitaire bijen helemaal niet zo ver vliegen, soms maar een paar honderd meter. De nestplaats moet daarom dicht bij de voedselbron zijn. En het is essentieel dat het op een zonnige plek is.

We hebben daarom een stuk op de schrale helft van het talud in ons voedselbos afgeplagd en een heel klein stijl wandje afgegraven. We hopen dat ze hier wat aan hebben!

(AH)

Wilgjes

Bij het aanleggen van de poel in ons voedselbos besloten we, in overleg met Johan ten Elsen, om eerst maar eens de natuur de vrije hand te geven. Niet zelf de oevers al beplanten maar gewoon maar laten komen wat er komt.

Omdat er bij de kikkerpoel van de buurman en verschillende sloten in de buurt volop riet groeit hadden we verwacht dat ook bij onze poel snel riet zou opkomen.

Dat gebeurde niet. Wél verschenen er heel veel kleine wilgjes, zowel op de oevers als in het water. Om te voorkomen dat de oevers daarmee helemaal dichtgroeien ben ik begonnen ze te verwijderen. Een vervelende klus want die krengen hebben zich stevig geworteld. En lang gebogen staan is niet lekker voor de rug. Ook kreeg ik er blaren van aan mijn handen.

Ik heb inmiddels meer dan de helft van de takjes weggehaald. Ik was van plan vandaag de klus af te maken maar het regent en waait dus dat stel ik nog even uit.

Ik zag overigens alweer heel kleine wilgetakjes hun kop opsteken op plekken die ik al had aangepakt. Dus voorlopig zijn we er nog niet van af!

(PG)

Snoeien

We hebben nog gauw even de kersenbomen in de moestuin gesnoeid, voor ze beginnen uit te lopen. Die houden we namelijk liever wat kleiner. En we dachten dat we kersen, net als appels en peren, in deze tijd van het jaar moeten snoeien. Achteraf lazen we dat je kersen juist in de zomer moet snoeien. Niet zo handig, uitzoeken wat je moet doen, nadat je het al hebt gedaan.

Het is wat lastig om met een ladder bij de kersenbomen te komen, daarom waren we op zoek naar een takkenschaar op steel. Het lokale tuincentrum, Haneveld, had hem niet meer, maar zou er een bij de groothandel ophalen. 

Helaas was dat niet gelukt, maar omdat de lente echt dichtbij komt, mochten we er een van ze lenen. Het was even wennen om er mee te werken, maar uiteindelijk was alles naar wens.

Daarna hebben we de bessenstruiken wat luchtiger gesnoeid. Daarbij zagen we dat de zwarte bes en de kruisbessen zelf afleggers hadden gemaakt. Die hebben we uit de grond gehaald en een plekje in het voedselbos gegeven. Net als de opslag van de frambozen. Hopelijk slaat alles aan, want van bessen en frambozen heb je nooit teveel. Wat wij niet op kunnen, lusten de vogels wel.

(AH)

Struiken in het voedselbos

Het is nog steeds plantseizoen, al lijkt het nu af en toe al volop lente. Wij hebben ons voedselbos aangevuld met struiken. 

Op het schrale deel van het talud hebben we duindoorn gezet, een manlijke en een vrouwelijke struik. Ook hebben we daar drie gojibessen neergezet. Vlak voor het talud, op een heel beschut plekje, staat nu een wilde citroen. 

We hebben ook plekjes gevonden voor Sechuan peper, schapenbes en twee olijfwilgen.

Buiten het voedselbos, naast het huis, vonden we een plekje voor een kaki. Daar moest wel een hazelaar voor sneuvelen. Gelukkig hebben we er daar nog heel erg veel van over.

Tot slot hebben we een Chinese mahonie (ook wel Franse uiensoepboom) naast de moestuin, voor de kippenren, gezet. Deze stond al een hele tijd op mijn verlanglijstje.

(AH)

Sleedoorn

De vorst is weer uit de grond, er kunnen weer bomen en struiken geplant worden. Wij hebben net voor de vorst inviel vijf sleedoorns in de grond gezet. We kopen dat als wortelgoed bij een tuincentrum/hovenier hier in het dorp, voor 70 cent per stuk. Om de prijs hoeven we het dus niet te laten.

Sleedoorn zou volgens de hovenier wat lastig aanslaan, daarom heb ik er vijf gekocht in plaats van drie, zoals ik van plan was.

Sleedoorn is een inheemse struik die waardplant is voor de sleedoornpage. Deze vlinder legt eitjes in de oksels van de takken. Het volgende voorjaar komen de rupsen uit en die eten van de knoppen en het blad.

Ook vliegen er verschillende wilde bijen op de sleedoorn. En met zijn stekels biedt de struik een schuilplaats aan vogels en kleine zoogdieren. Tot slot zijn de vruchten, sleepruimen, voedsel voor vogels en voor mensen. Voor ons niet om zo te eten, maar je kunt er jam en likeur van maken.

We hadden maar één sleedoorn staan en die gaf geen vruchten. Hopelijk kan ik over enige tijd hier schrijven wat ik allemaal met de sleepruimen heb gedaan.

(AH)

Graspad

In april is ons voedselbos ingezaaid. Het pad is verhard met puin en ingezaaid met een mengsel van lanzaam groeiend gras en witte klaver. Zo kunnen we met auto of tractor door het voedselbos zonder dat er nou direct een heel zichtbaar pad is.

De afgelopen zomer hebben we het gras rustig zijn gang laten gaan want langzaam groeiend gras … nou ja, dat groeit nogal langzaam. Bovendien was het met de droogte de vraag of het überhaupt zou overleven. Uiteindelijk was het pad dichtgegroeid met allerlei soorten planten en was op veel plekken niet eens zichtbaar of er wel gras groeide.

Vandaag ben ik het pad met een handzeisje en maaimachine te lijf gegaan. En kijk … er kwam een volwaardig graspad tevoorschijn. Daar wordt een mens gelukkig van.

(PG)

Beregenen

Nu het zo droog is en er nog geen enkel vooruitzicht op regen is, gaan wij ons toch serieus zorgen maken over de fruitbomen die we afgelopen winter hebben geplant. Als de bodem verder hersteld is en veel meer organisch materiaal bevat, dan zal er veel meer water vastgehouden worden. En dan zal het ecosysteem voedselbos als geheel een dergelijke droge periode beter doorstaan.

Maar dat is nu nog helemaal niet het geval. We hadden al een paar maal water gegeven. De eerste keer met gieters, de tweede keer met de tuinslang. Een hoop gedoe en weinig effect, tijd voor drastischer maatregelen.

De vorige eigenaar van ons huis had ons een geslagen bron, pomp en allerhande beregeningsmaterialen nagelaten. Vandaag hebben we met behulp van het bedrijf naast ons de boel aan de praat gekregen. Dat had nog wel wat voeten in aarde, maar we maken ons nu wat minder zorgen over de kansen van ons voedselbos.

(AH)