In 2016 hebben wij drie kersenboompjes geplant in de moestuin. Vorig jaar bezweek er een aan de vraatzucht van de woelmuizen. Vandaag hebben wij die boom vervangen door een abrikoos (Prunus Armeniaca ‘Tros Oranje’). We hadden al eerder een abrikoos geplant maar ook die viel ten prooi aan de muizen.
We moesten dus een plan bedenken om te voorkomen dat het nieuwe boompje ook zou worden opgevreten.
We denken een oplossing te hebben gevonden. We hebben een groot gat gegraven en dat bekleed met volière gaas. Zo komt de boom in een beschermende ‘kooi’ te staan met voldoende ruimte voor de wortels om te groeien. Dat gaas was overigens nog duurder dan de boom.
We hopen van harte dat deze oplossing zal werken. Want het is wel heel frustrerend om een zelf geplante boom te zien omvallen.
In de voortuin hebben we vier knotwilgen staan. Twee ervan zijn amandelwilgen, de andere twee moet ik nog eens determineren.
Wilgen zijn ontzettend belangrijk voor insecten en dan met name bijen. Mijn honingbijen en de vroege hommels maken er volop gebruik van. Maar ook veel solitaire bijen zijn afhankelijk van wilgen. Afhankelijk van de soort wilg, kunnen er wel tot 17 verschillende soorten solitaire bijen op vliegen.
Veel solitaire bijen hebben een beperkte actieradius. Voor hen is knotten een ramp. In het vroege voorjaar komen de bijen uit hun nest en vinden niets te eten, want de wilgen zijn geknot. Honingbijen en hommels kunnen naar andere wilgen in de buurt vliegen, maar voor veel solitaire bijen zou dat te ver zijn. We hebben wilgen in ons bosje staan en bij onze buren staat een enorme treurwilg. Maar dat is al gauw een paar honderd meter en zo ver komen niet alle solitaire bijen.
Om problemen te voorkomen, zagen we alleen de dikste takken uit de knotwilg. De dunnere takken blijven gewoon zitten en zullen bloeien. Die komen in een komend jaar aan de beurt.
Het is alweer meer dan twee maanden sinds ons laatste blog bericht. Er zijn vast lezers die zich afvragen of er nog wel Roepen op de Moos zitten. Even bijpraten …
We hebben een hete zomer achter de rug met een paar dagen van boven de 40 graden. En het was vooral ook een droge zomer. Regelmatig werden er buien aangekondigd die we vervolgens in de verte aan ons voorbij zagen trekken. We werden er af en toe chagrijnig van. Of er werd tien millimeter regen verwacht (hoera!) en dan werden het er slechts twee.
Het zal niemand verbazen dat de poel in ons voedselbos bijna droog staat. We hebben deze zomer een paar keer met onze grondwaterpomp in het voedselbos gesproeid. De nog jonge bomen daar zijn vooral bezig met te overleven. Op een enkele appel na dragen de bomen dit jaar nog geen vrucht. En het is nog afwachten of het perzikenboompje zal overleven.
Was het dan alleen maar kommer en kwel? Welnee.
Verschillende druivenplanten bij de pergola gaven dit jaar voor het eerst druiven. Witte en blauwe, lekker zoet. Ze zijn redelijk klein maar dat heeft vast ook te maken met de droogte.
De nieuwe Chinese linde die we achter het huis hebben geplant hebben we veel water gegeven en doet het prima.
Het is ons eerste seizoen in de kas en de tomaten en de komkommers doen het goed. De paprika’s laten het om onduidelijke redenen afweten.
De Japanse wijnbes die tegen de bosrand in de moestuin staat, heeft het fantastisch gedaan. Net als de meeste rode bessenstruiken.
We hebben twee nieuwe kippen (Kukel en Gloria) aan ons huishouden toegevoegd. En natuurlijk de leukste kitten van de wereld. Molly werd al snel door Jodokus liefdevol geadopteerd. Ferdinand had wat langer moeite met die nieuwe spring-in-het-veld maar is inmiddels helemaal bijgedraaid.
Een
paar weken geleden zag Peter dat een van de kersenbomen in de moestuin helemaal
scheef stond. Toen we de grond er omheen aandrukten, bleek die grotendeels uit
gangen te bestaan. Weer die wortelvreters.
In dezelfde tijd kwam Jodokus thuis met een woelrat in zijn bek. Ik had er nog nooit een gezien, ze zijn best groot.
Woelratten
zijn beschermd, we mogen ze niet verdelgen. Jodokus was dus illegaal bezig. Ik
heb hem op de wet gewezen, maar weet niet of dat wat uithaalt.
Die
gangen dicht trappen hadden we eigenlijk ook niet mogen doen.
Ik heb opgezocht welke planten woelratten afschrikken. Tuingloxinia (Incarvillea delavayi) en goudlook (Allium moly) blijken beiden een hinderlijke geur te verspreidden. Toevallig wou ik die allebei heel graag in de tuin zetten, mooi om de kersenbomen heen. Voor die laatste is het nu niet het pootseizoen. Tuingloxinia heb ik aangeplant. Nu maar hopen dat ze niet door een ander dier worden opgegeten.
De kersenboom hebben we ondersteund met palen om hem rechtop te houden. Een van de andere bomen kon ook wel een steuntje gebruiken. Ze bloeien nu, het is te hopen dat ze het redden.
We zagen een koolmees de leegstaande topbar hive (een type bijenkast) ingaan en er na een tijdje weer uitkomen. Bij inspectie bleek dat er een nestje in zit, er waren zelfs al eitjes gelegd.
Als mezen op zulke plekken gaan nestelen, is het hoog tijd nestkastjes op te hangen. Of eigenlijk hadden we dat in het najaar moeten doen. Peter heeft dat vandaag gedaan. Dit jaar zullen ze wel leeg blijven staan, maar dan hangen ze in elk geval al vast. Kan ik volgend jaar misschien weer bijen huisvesten in die kast.
Bij het aanleggen van de poel in ons voedselbos besloten we, in overleg met Johan ten Elsen, om eerst maar eens de natuur de vrije hand te geven. Niet zelf de oevers al beplanten maar gewoon maar laten komen wat er komt.
Omdat er bij de kikkerpoel van de buurman en verschillende sloten in de buurt volop riet groeit hadden we verwacht dat ook bij onze poel snel riet zou opkomen.
Dat gebeurde niet. Wél verschenen er heel veel kleine wilgjes, zowel op de oevers als in het water. Om te voorkomen dat de oevers daarmee helemaal dichtgroeien ben ik begonnen ze te verwijderen. Een vervelende klus want die krengen hebben zich stevig geworteld. En lang gebogen staan is niet lekker voor de rug. Ook kreeg ik er blaren van aan mijn handen.
Ik heb inmiddels meer dan de helft van de takjes weggehaald. Ik was van plan vandaag de klus af te maken maar het regent en waait dus dat stel ik nog even uit.
Ik zag overigens alweer heel kleine wilgetakjes hun kop opsteken op plekken die ik al had aangepakt. Dus voorlopig zijn we er nog niet van af!
We hebben nog gauw even de kersenbomen in de moestuin gesnoeid, voor ze beginnen uit te lopen. Die houden we namelijk liever wat kleiner. En we dachten dat we kersen, net als appels en peren, in deze tijd van het jaar moeten snoeien. Achteraf lazen we dat je kersen juist in de zomer moet snoeien. Niet zo handig, uitzoeken wat je moet doen, nadat je het al hebt gedaan.
Het
is wat lastig om met een ladder bij de kersenbomen te komen, daarom waren we op
zoek naar een takkenschaar op steel. Het lokale tuincentrum, Haneveld, had hem
niet meer, maar zou er een bij de groothandel ophalen.
Helaas was dat niet gelukt, maar omdat de lente echt dichtbij komt, mochten we er een van ze lenen. Het was even wennen om er mee te werken, maar uiteindelijk was alles naar wens.
Daarna hebben we de bessenstruiken wat luchtiger gesnoeid. Daarbij zagen we dat de zwarte bes en de kruisbessen zelf afleggers hadden gemaakt. Die hebben we uit de grond gehaald en een plekje in het voedselbos gegeven. Net als de opslag van de frambozen. Hopelijk slaat alles aan, want van bessen en frambozen heb je nooit teveel. Wat wij niet op kunnen, lusten de vogels wel.
Donderdag 18 januari raasde een storm over Nederland. Ik schreef al eerder op Roepen op de moos dat wij nauwelijks stormschade hadden. Maar een paar dagen later kregen we van buurman Martin te horen dat er een boom was omgewaaid op zijn terrein. Hij vroeg of wij het hout van de boom wilden hebben. Nou, natuurlijk wilden wij dat.
Toen we thuiskwamen had hij het hout netjes in ‘hapklare brokken’ in onze carport opgestapeld. Ik ben inmiddels begonnen het in kleinere stukken te zagen en te kloven. Fijn werk vind ik dat. Een echte workout.
Ik weet niet of het de komende winter al voldoende gedroogd zal zijn om te stoken maar de winter daarna in ieder geval wel.
De cursus werd gegeven door Jan ter Huurne. Hij heeft een levenlang ervaring met het kweken en snoeien van fruitbomen, en dat kon je merken. Het was hartstikke interessant en leerzaam en ik weet zeker dat we er veel aan gaan hebben bij het onderhoud van onze eigen fruitbomen en bessenstruiken.
Natuurlijk is het belangrijk om de theoretische kennis in huis te hebben maar die kun je altijd nog weer nalezen. Het gaat ook om lef. Niet bang zijn om teveel weg te snoeien. Gewoon doen!
Afgelopen donderdag trok er een zware storm over Nederland. Bomen werden ontworteld, dakpannen vlogen van daken en soms vlogen de daken er achter aan. Het weerbericht had ons wel gewaarschuwd (code oranje) maar met al twee van dergelijke stormen achter de rug dit jaar zagen Annelies en ik daarin geen reden om niet naar ons werk te gaan.
Toen code oranje al snel werd opgeschaald naar code rood begon ik me toch een beetje zorgen te maken. Niet alleen over de terugreis (Annelies en ik zijn allebei trein forensen) maar ook over huis en haard. De kippen en eenden waren in hun rennen opgesloten dus die konden in ieder geval niet wegwaaien. Een hele geruststelling.
Tegen de tijd dat ik naar huis ging was de storm alweer gaan liggen maar de gevolgen bleken groot te zijn. In heel Nederland lagen omgevallen bomen op het spoor, ook op mijn traject. De NS had al het treinverkeer stil gelegd. Annelies was eerder thuis dan ik en liet me weten dat het dak nog op het huis zat en dat verder ook alles goed leek. Een echte inspectie konden we pas de volgende dag doen, wanneer het weer licht was.
En toen bleek het inderdaad allemaal mee te vallen. De zonnepanelen lagen nog op het dak, net als alle dakpannen. Er waren geen bomen omgewaaid maar in een grote eik in de houtwal naast ons huis is wel een grote tak gespleten. Geen direct gevaar, maar die moet er wel uit. Buurman Martin (zijn boom) zal daar voor zorgen.
Zoekplaatje: vindt de gespleten tak …
De storm heeft in ons bos grote schoonmaak gehouden: er ligt veel klein dood hout op de grond. Ook is een dode boom halverwege afgebroken. De pas aangeplante bomen van ons voedselbos staan allemaal nog onbeschadigd overeind. Ik moest alleen een paar takken die ongelukkig terecht waren gekomen op de jonge aanplant van onze struweelhaag verwijderen.
En natuurlijk was onze moestuin weer veranderd in een moeras. Die wadi’s gaan er echt komen.
Al met al viel het allemaal reuze mee. Zeker als je weet dat we de afgelopen twee dagen overal om ons heen motorzagen hoorden brommen. In de buurt werden flink wat afgebroken takken en omgewaaide bomen opgeruimd. Wij zijn deze keer de dans ontsprongen.
Roepen Op De Moos 