Een blog over duurzaam leven en permacultuur
Onze eigen kweepeer oogst bestond in 2020 uit maar liefst twee kweeperen. Die zijn in een chocoladetaartje gegaan. Een collega van mij heeft meerdere bomen in haar tuin staan, wat voor een rijke oogst zorgt. Meer dan ze kan verwerken. Ik heb een grote tas gekregen en er tien liter kweepeerwijn van gemaakt. Het zal nog wel even duren voor hij op smaak is.
(AH)
We hebben een bak met de courgetteplantjes buiten de moestuin gezet. De moestuin is het terrein van de eenden. Er is vrijwel geen slak te vinden. Hoe effectief de eenden als slakkenjagers zijn bleek al snel: de courgette plantjes werden opgevreten door de slakken.
Maar dat is op te lossen: we hebben een stuk buiten de moestuin met een net afgezet en het hekje open gezet. De eenden waren er al snel bij om korte metten te maken met de slakken. Daar hebben de asperges ook baat bij, daar hadden de slakken het vorig jaar ook op gemunt. En de eenden vinden het prachtig, zo’n nieuw terrein. Pannetje water erbij om te drinken en de snavel te wassen. Jammer van die kip die het feestje verstoord.
(AH)
Peter en ik zijn gek op suikermaïs. Op de barbeque, gekookt met boter. Of met mayonaise, chilipoeder en cheddar (ja, is wél lekker!). Maar het werd eigenlijk nooit een succes in de moestuin. Er werden wel kolven gemaakt, maar die waren in het beste geval voor de helft gevuld met zaden.
Onlangs liep ik door de moestuin terwijl ik belde met een collega. Dat is dan weer het voordeel van thuiswerken in verband met de corona lockdown. Zij vertelde me dat de maïs het bij haar prima doet. En toen hoorde ik mezelf opeens zeggen dat wij te weinig wind hebben voor de bestuiving.
Onze moestuin ligt heel erg beschut, tussen een houtsingel, ons kleine bos en het huis. Daardoor komt de nachtvorst minder hard aan en kunen we in de lente wat eerder aan de gang. Maar voor een windbestuiver als maïs is dat mogelijk een probleem.
In het voedselbos waait het heel wat meer. Daarom een proef met de maïs daar. Ik heb een stuk karton neergelegd op het gras, daar drie kruiwagens compost op gegooid en daar de maïsplantjes in gezet. Omdat ik de hoop al op had gegeven, heb ik zelf niets gezaaid, maar de Welkoop hier in het dorp verkoopt biologische plantjes. Voor de lol heb ik ook wat akkerbloemen ingezaaid.
Ik ben heel benieuwd of het wat wordt, mogelijk kunnen de plantjes niet diep genoeg wortelen. Komende herfst wil ik een stuk “ontginnen” met karton en stro, zodat de grond kaal is en de maïs dieper kan wortelen.
(AH)
In 2016 hebben wij drie kersenboompjes geplant in de moestuin. Vorig jaar bezweek er een aan de vraatzucht van de woelmuizen. Vandaag hebben wij die boom vervangen door een abrikoos (Prunus Armeniaca ‘Tros Oranje’). We hadden al eerder een abrikoos geplant maar ook die viel ten prooi aan de muizen.
We moesten dus een plan bedenken om te voorkomen dat het nieuwe boompje ook zou worden opgevreten.
We denken een oplossing te hebben gevonden. We hebben een groot gat gegraven en dat bekleed met volière gaas. Zo komt de boom in een beschermende ‘kooi’ te staan met voldoende ruimte voor de wortels om te groeien. Dat gaas was overigens nog duurder dan de boom.
We hopen van harte dat deze oplossing zal werken. Want het is wel heel frustrerend om een zelf geplante boom te zien omvallen.
(AH en PG)
Het heeft vannacht behoorlijk geregend. En de verwachting is dat het de komende dagen nog even zo blijft doorgaan. Fijn voor het grondwater. Het ziet ernaar uit dat we deze zomer niet ingaan met zo’n lage grondwaterstand als vorig jaar.
Wij zijn niet de enigen die blij zijn met deze regen. De eenden vinden het heerlijk om in de modder op zoek te gaan naar eten.
Bij het verschonen van het eendenvijvertje laat ik het water altijd in de wadi stromen. Dat is telkens weer dikke pret voor de eenden. Die wadi hebben we eind 2018 gegraven en het is nu eigenlijk de eerste keer dat hij door de regen is volgestroomd.
(PG)
Ik heb het aspergebed vrijgemaakt van alles wat er op was gegroeid. Daarna hebben we het weer een beetje opgehoogd. Helemaal klaar voor het voorjaar.
Ik kwam tijdens het werk wel een muizenholletje tegen en een gang. Oftewel woelmuizen. Nu maar hopen dat ze zich niet tegoed hebben gedaan aan alle aspergeklauwen en er wel wat op gaat komen straks.
(AH)
Ik probeer al een aantal winters om winterpostelein in de moestuin te krijgen. Met weinig succes: de eenden zijn er zo dol op, dat elk plantje in een snavel verdwijnt.
Dus kocht ik het steeds bij de biologische groentewinkel of -kraam op de markt.
Totdat Peter me er op wees dat de hele kas vol staat met “zulk soort blaadjes”. Vorig jaar heb ik een paar plantjes in de kas tot bloei laten komen en nu staat de kas helemaal vol. En dat ondanks dat ze nooit water krijgen. Het is er nu kurkdroog.
Dit voelt toch als een kadootje van moeder natuur.
(AH)
Het is alweer meer dan twee maanden sinds ons laatste blog bericht.
Er zijn vast lezers die zich afvragen of er nog wel Roepen op de Moos zitten.
Even bijpraten …
We hebben een hete zomer achter de rug met een paar dagen van boven de 40 graden. En het was vooral ook een droge zomer. Regelmatig werden er buien aangekondigd die we vervolgens in de verte aan ons voorbij zagen trekken. We werden er af en toe chagrijnig van. Of er werd tien millimeter regen verwacht (hoera!) en dan werden het er slechts twee.
Het zal niemand verbazen dat de poel in ons voedselbos bijna droog staat. We hebben deze zomer een paar keer met onze grondwaterpomp in het voedselbos gesproeid. De nog jonge bomen daar zijn vooral bezig met te overleven. Op een enkele appel na dragen de bomen dit jaar nog geen vrucht. En het is nog afwachten of het perzikenboompje zal overleven.
Was het dan alleen maar kommer en kwel? Welnee.
Verschillende druivenplanten bij de pergola gaven dit jaar voor het eerst druiven. Witte en blauwe, lekker zoet. Ze zijn redelijk klein maar dat heeft vast ook te maken met de droogte.
De nieuwe Chinese linde die we achter het huis hebben geplant hebben we veel water gegeven en doet het prima.
Het is ons eerste seizoen in de kas en de tomaten en de komkommers doen het goed. De paprika’s laten het om onduidelijke redenen afweten.
De Japanse wijnbes die tegen de bosrand in de moestuin staat, heeft het fantastisch gedaan. Net als de meeste rode bessenstruiken.
We hebben twee nieuwe kippen (Kukel en Gloria) aan ons huishouden toegevoegd. En natuurlijk de leukste kitten van de wereld. Molly werd al snel door Jodokus liefdevol geadopteerd. Ferdinand had wat langer moeite met die nieuwe spring-in-het-veld maar is inmiddels helemaal bijgedraaid.
(PG)
De pergola begint vruchten af te werpen …
(PG)
Eind februari schreef Annelies op dit blog over bamboe. Hoe ik een oud hoekbad in de moestuin had ingegraven en weer had volgegooid met zand. Daarin hadden wij een kleine bamboeplant gezet. Het bad was om te voorkomen dat de bamboe de hele moestuin in bezit zou nemen. We twijfelden wel een beetje of de afwatering voldoende zou zijn en of daardoor de bamboe niet te nat zou staan.
Onlangs namen we een kijkje op zorgkwekerij Het Nieuwe Veld in Diepenveen. Daar zagen we een klein bosje van heel mooie bamboe. Onze eigen bamboe stond er ondertussen nog steeds een beetje bedroefd bij. We besloten ter plekke dat we de bamboe zouden gaan verhuizen naar een andere plek.
Eerder deze week heeft Annelies de bamboe een nieuw plekje gegeven in het voedselbos. Zonder ingegraven bad. Het is een beetje een zoekplaatje maar op de foto kun je zien dat de bamboe al een paar nieuwe scheuten heeft gemaakt. Waarschijnlijk dus een goede zet, deze verhuizing. En als de bamboe echt gaat woekeren zullen we alsnog een drempel ingraven om te voorkomen dat het voedselbos helemaal wordt overgenomen. En veel bamboescheuten eten helpt natuurlijk ook.
Op de plek met het ingegraven bad hebben we nu wat planten gezet die beter tegen natte voeten kunnen: koninginnekruid, grote kattenstaart en polei.
(PG)
Roepen Op De Moos 